14-09 Corcubión - Geduld wordt beloond

En uiteindelijk komt er altijd weer een dag met zon en wind! Vandaag zeilen we van Corcubión naar Ria de Muros. Een prachtige tocht met heerlijke wind op de kont. De zee is lekker rustig omdat er de afgelopen dagen geen wind was. We varen een aantal mijl uit de kust omdat er een aantal ondieptes onder de kust zitten. We kunnen daar in principe over heen, maar dat willen we niet omdat er kans bestaat op brekende oceaangolven. Dat laatste wil je liever niet meemaken. Wat in dit deel van Spanje wel opvalt is dat we maar één andere zeilboot zien. Ook als we de baai van Muros binnen varen, zijn wij de enige zeilboot. We ankeren tegenover Muros, omdat we daar mooi beschut liggen. Het uitzicht hier is prachtig. Je waant je op een groot meer in de bergen. Ook hier zijn weer fishfarms. Anders dan in Corme zijn deze wel in bedrijf. Morgen het plaatsje maar verkennen, nu eerst een welverdiende borrel en eten.

15-09 Muros - Doe ons maar een vissteiger

Vandaag is het prachtig weer en de wastas zit weer eens mudjevol en duldt geen uitstel meer, dus hangt even later de zeereling weer helemaal vol met wasgoed. Als de boel een paar uur later droog is wordt het tijd om naar Muros te gaan en boodschappen te halen. De versvoorraad is nu toch echt wel weer aan aanvulling toe. Op een nieuwe plek is het altijd weer even zoeken naar een aanlegplekje voor de dinghy. "No, no. You can not more here. This is a private marina", klinkt het vanaf de steiger aan de overkant als we net hebben aangelegd in de marina van Muros. De havenmeester is onverbiddelijk, als Henk probeert met "we only want to do some shopping" hem te bewegen ons voor deze keer toe te laten. "You can go to the other side", verwijst hij ons naar de andere kant van de haven. Ok, we gaan wel naar de andere kant. Ook in het "openbare" deel van de haven zijn de steigers met een hekwerk en deur afgesloten, maar we zien de deur van de middelste steiger open staan en er zijn nog vissers aan het werk op hun boot. We leggen aan en Henk maakt een praatje met handen en voeten met de vissers. Hij is er nog wel een tijdje en de supermercado is even verderop. Kortom we worden weer allervriendelijkst ontvangen en geen enkel probleem als we even aan hun steiger liggen. Aan de ene kant begrijpen we de reactie van de havenmeester wel. Niet in de haven liggen, maar voor anker en vervolgens wel met je dinghy vanaf de jachthaven naar de kant willen. Aan de andere kant begrijpen we het ook weer niet, want als je vriendelijk wordt ontvangen ben je ook eerder genegen die keer dat je wel in de haven wilt liggen vanwege de faciliteiten, dat ook te doen. Wij kiezen er nu bijvoorbeeld voor om onze "havendag" een dorp verderop te plannen.

16-09 Muros - Een dagje lekker niks

Vandaag lekker rustig aan. Henk maakt een roeitochtje met de dinghy en ik lees lekker een boek. Tegen de avond zien we de Yana binnenvaren. Ze ankeren een stukje bij ons vandaan.

17-09 Muros - Bijpraten met een Schotse vriend

De Yana vertrekt al weer als wij net zijn opgestaan. Zij gaan een baai verder. Op zich niet zo gek, want ze waren hier al eerder en willen ook nog naar de Algarve. Eind van de middag komt onze Schotse vriend Denis aan. "Ga je mee, of zal ik even alleen bij hem langs gaan?", vraagt Henk. "Ga jij maar alleen". Ik wil nog even lekker lezen en laat die mannen maar even bijkletsen over het bezoek van de nieuwe scharrel van Denis afgelopen week en het boek dat Denis heeft geschreven.

Voor wie geïnteresseerd is in het verhaal van Denis. Zijn boek heet Voyage to the Sea, schrijver is Denis Gorman. Het is te downloaden via de volgende link. Hij vertelt daarin over zijn jeugd in de grootste achterbuurt van Glasgow, zijn jaren in the Royal Navy en de Falkland oorlog en uiteraard over zijn zeilreizen naar de Azoren en de Verenigde Staten. Wij vonden het een zeer indrukwekkend boek.

18-09 Muros - Spek en bonen met een biertje

Vanmiddag willen we toch echt Muros wat beter bekijken, dus roeien we opnieuw naar de wal. Henk heeft de smaak van het roeien te pakken gekregen! Onze motor hangt er voor spek en bonen achter.

Als we in het haventje aankomen is Denis daar ook net geland met zijn bijbootje. Het is een gezellig weerzien en we ontkomen niet aan een biertje op een terras. Ach ja, waarom ook niet. De wandeling door Muros kan opnieuw wel weer even wachten. Na een uurtje of twee nemen we afscheid, Denis gaat boodschappen doen en wij maken alsnog onze wandeling. Muros is een authentiek oud plaatsje met smalle straatjes en trappetjes. Leuk om doorheen te wandelen.

19-09 Muros - Klimgeiten

"Het is nu dan toch eindelijk eens een dag zomer!", lach ik Henk toe. We roeien terug van de haven naar Romlea. De zon schijnt overvloedig en Henk zweet zich te barsten van het roeien op deze windloze middag. We zijn sportief bezig vandaag, want we hebben net een fietstocht gemaakt naar de Faro van Monte Lourde. Wij hebben wel iets met vuurtorens. Ze staan over het algemeen op de meest prachtige locaties en dat is ook hier weer het geval. Je moet er wat voor over hebben, dat dan weer wel, want ook dit keer is het weer heuveltje op en heuveltje af. Zo werken we in ieder geval ook nog een beetje aan onze conditie;-)

Zodra we weer aan boord zijn bak ik het visje dat Henk vanochtend heeft gevangen. Het is de tweede vis die we hebben gevangen en de eerste die de moeite waard is om de pan te laten halen. Ik kan er net twee boterhammen mee beleggen. Beetje zeezout erop en een schijfje citroen. Beter wordt het niet! Straks gaan we uit eten met Denis en Bram en Anja van de Tarpan. Zij zijn tegelijk met Denis hier aangekomen. "There’s a lot you can learn from them", vindt onze Schotse koppelaar.

20-09 Muros - Een tijd van komen en een tijd van gaan

Bram en Anja en ook Denis trekken vandaag verder. Wij besluiten nog een dagje in Muros te blijven, omdat er geen wind is vandaag. Morgen zijn de windvoorspellingen uitstekend, dus dan willen wij ook weer verder. Het etentje gister was supergezellig en erg lekker. Die Spanjaarden weten wel hoe ze vis klaar moeten maken! We hadden nog wel een kleine uitdaging toen we terug kwamen bij onze dinghy. Omdat er geen maan is, is het extra laag water. Dat was goed te merken in de haven! We konden nog maar net via de trap in de kademuur onze dinghy instappen. Bram en Anja hadden hun dinghy bij de slipway liggen en de slipway was het laatste stukje superglad van de algen. Gelukkig zijn we allemaal weer veilig in onze dinghies beland.

Omdat het zonnetje lekker schijnt doen we nog een wasje en ruimen we op, zodat we morgen op tijd kunnen vertrekken.

21-09 Pedras Negras - Visoorlog?

Er staat een heerlijke wind als we Muros achter ons laten en vertrekken naar de Ria de Arousa.

We varen met zes knopen op alleen de genua naar buiten. Het is een prachtig stuk varen naar de volgende baai. Het weer is nog niet echt super, we krijgen zelfs nog een buitje regen onderweg, maar het knapt in de loop van de dag op. Helaas is ook dit keer de wind even een tijdje uit. We moeten tot twee keer toe de motor erbij zetten, maar het grootste stuk zeilen we heerlijk. Als we aankomen bij de Ria de Arousa en de baai inkijken, nodigt deze niet direct uit om binnen te varen. We besluiten om het hoekje richting de Ria de Pontevedra te ankeren.

Na het avondeten, zien we een stuk of zeven vissersboten vlak bij elkaar vissen. Zo nu en dan geeft er eentje een enorme hoeveelheid gas en vaart met een rotgang een stuk vooruit. "Zijn ze nou ruzie met elkaar aan het maken of werken ze samen om zoveel mogelijk vis binnen te halen?", vragen wij ons hardop af. Als Henk aan de afwas is, bekijk ik het schouwspel nog eens goed met de verrekijker. Aha! Als ze zo hard varen gooien ze met een bloedgang hun net in het water. Zodra dat helemaal uit is, leggen ze het schip stil. We hebben al eerder gezien dat de vissersboten hier een kraantje aan dek hebben. Ik kan nu zien waar ze dat voor gebruiken. Het kraantje is voorzien van een soort grijper. Daar doorheen loopt de rand van de voor- en achterkant van het visnet. De vissers trekken aan beide kanten het net aan, zodat het zich sluit. Als ze het net bijna binnen hebben, gaat het grijpertje open. Dat wordt dan gebruikt om met een soort schepnet de vis uit het grote net te scheppen en aan boord te brengen. Of ze nou inderdaad samenwerken of dat er zich een kleine visoorlog voor onze neus afspeelt blijft onduidelijk.

Als het donker is zie ik een dolfijn vlak achter de boot voorbij zwemmen. Dat is toch al weer een aantal dagen geleden, dat we dolfijnen zagen.