22-09 Isla Ons - Groot contrast
Het is donker. We liggen voor anker bij het Isla Ons tegenover de Ria de Pontevedra. Links van mij duizenden lichtjes van plaatsjes langs de kust. Rechts van mij complete duisternis, de vage contouren van het eiland en het licht van de vuurtoren. Heel kort zagen we de nieuwe maan, maar die is nu al weer verdwenen.
Het was vandaag een prachtige zeildag. De hele dag zon en een heerlijke wind. We hebben in totaal zo’n twintig mijl afgelegd, maar zijn maar vier mijl van ons vorige punt af voor anker gegaan. We zijn de Ria de Pontevedra in gezeild en meteen weer omgekeerd. Het is er nogal toeristisch op de Costa del Sol manier. Veel plaatsen met boulevard en hoogbouw hotels. Wij houden daar niet zo van.
Omdat we eerder op de dag al langs Isla Ons zijn gezeild en het er daar prachtig vinden, besluiten we daar naar terug te varen. Het is hier heerlijk rustig, je hoort alleen het ruisen van de golven op het strandje waar we voor geankerd liggen. Morgen willen we het eiland verkennen als het weer het toelaat.
23-09 Isla Ons - Boot vermist
"Ik zie haar niet meer", zegt Henk terwijl ik mijn schoenen en sokken uittrek en in de tas stop. "Nou, maar hopen dat we haar wel zien als we beneden op het strandje zijn, anders wordt het wachten tot de mist optrekt. Ik ga niet met een dinghy de zee op roeien, als ik niet kan zien waar we naar toe moeten Henk". Gelukkig zien we Romlea weer tevoorschijn komen zodra we het strandje verder oplopen. Er is een dichte mist de baai ingetrokken, net als vanochtend toen we wakker werden. We zijn net terug gekeerd van een fantastische wandeling over het Isla Ons. Wat een geweldig mooi eiland. Geen auto’s en vrijwel geen toeristen op een paar dagjesmensen na. Die komen aan met een veerboot en vertrekken dezelfde dag weer. We hebben op het eiland één verharde weg gezien van, naar schatting, maximaal een kilometer lang. Voor de rest alleen maar onverharde paden met wat stenen.
Er is een heel klein dorpje met een kerk, een restaurant, een bar en een kroeg. Geen hotels en vakantieparken. Er is wel een camping die we echter niet hebben gezien, alleen een prachtig bordje dat er de weg naar toe wijst. De huisjes die her en der verspreid staan zijn allemaal authentiek en eenvoudig.
De natuur wordt de vrije loop gelaten, we hebben dus geen akkers of weilandjes gezien.
Boven op de hoogste heuvel staat de vuurtoren. Dit is één van de weinige vuurtorens die nog bemand is. Hier in Spanje is de vuurtoren, hoe klein ook, vrijwel altijd voorzien van een bijbehorend gebouw. Bij de vuurtoren van Isla Ons staat het grootste gebouw dat we tot nu toe hebben gezien. Zowel de vuurtoren als het gebouw zijn helemaal betegeld met witte tegels.
Als even later de zon lekker schijnt, strijken we neer op het terras bij de kroeg met uitzicht op de pier waar de veerboot aankomt. We drinken een lekker koud biertje en wandelen dan weer terug naar onze ankerplek bij het strandje van Melide, waar de mist, die we bij het dorpje over zee zagen aankomen, ons inmiddels heeft ingehaald.
24-09 Isla Cies - "I just love it, when a plan comes together!"
"Nog één minuut, dan moet ik het brood uit de broodbakmachine halen." Op die mededeling laat Henk de motor wat langzamer draaien. We komen net aan bij de ankerplek voor Isla Cies. We zijn vanochtend op tijd vertrokken vanaf Isla Ons. Het plan was als volgt: om acht uur opstaan, meteen de broodbakmachine aan, ontbijten en wegwezen. Op die manier zouden we precies voor de regen aankomen bij Isla Cies. Vanwege geen wind op de motor slechts negen en een half mijl. Als je dan toch moet motoren, meteen brood bakken en water maken. De werkelijkheid: om acht uur opgestaan, broodbakmachine aan, ontbijten en wegwezen. Eerste drie mijl zelfs zeilen! Daarna inderdaad motor aan en dus ook de watermaker.
Als we voor anker liggen begint het te regenen. Bij hoge uitzondering zijn plan en werkelijkheid nu eindelijk eens vrijwel gelijk! Als het goed is krijgen we morgen rustig weer met een zonnetje en kunnen we dan het eiland verkennen. Ben benieuwd of plan en werkelijkheid opnieuw overeen gaan komen…
25-09 Isla Cies - Geitenwollensokkenlol
"Maar weer wachten tot na de lunch met eiland bekijken?", stel ik voor. Het zit opnieuw potdicht met mist. We kunnen zo nu en dan de kant niet eens zien. "Lijkt me wel", zegt Henk. Ondertussen genieten we, als de mist zo nu en dan even een beetje optrekt, van het schouwspel dat een aantal vissersbootjes ons biedt. Deze vissers duiken met compressoren op schelpdieren. Als ze klaar zijn met vissen komt er een klein bootje langszij die de vangst weegt en (we denken) registreert. De vissers op een bootje dat vlak achter ons ligt hebben kennelijk een goeie slag geslagen, want duiker nummer drie krijgt direct een signaal dat de buit voor vandaag binnen is.
Als na de lunch de mist inderdaad optrekt, roeien we naar de kant. We maken een wandeling van drie kilometer bergop naar de Faro de Cies. Een prachtige wandeling over het zuidelijk deel van het eiland. Cies bestaat uit twee delen die met elkaar zijn verbonden door een zandstrand en door een stenen brug in een poel met stenen. We lopen langs een nu lege camping en wat huizen. Dan door het bos bergop. Het laatste stuk gaat door een rotsachtig landschap en het pad wordt op een gegeven moment behoorlijk steil met haarspeldbochten.
De vuurtoren zelf stelt niet zoveel voor, maar het uitzicht is magnifiek. De oceaan beneden kunnen we niet zien, omdat deze bedekt is met mist. Het lijkt net of we boven de wolken zijn. Een tweetal bergen steekt boven de mist uit. Een sprookjesachtig landschap. We zijn zeer onder de indruk.
Weer terug beneden ploffen we neer op het terras bij de pier waar de veerboot aankomt, vlakbij onze ankerplek. Romlea speelt verstoppertje in de mist, terwijl op het terras de zon volop schijnt. Even later roeien we terug naar Romlea en krijgen we daar ook nog een lekker zonnetje als de mist verder optrekt.
"Hmm, komt die boot nou naar ons toe of niet?", vraagt Henk zich hardop af. "Het lijkt op die kustwachtboot die bij Isla Cies ’s-avonds laat langszij voer en met zijn lamp op ons scheen. Maar zo te zien varen ze nu toch een andere kant uit". We eten ons toetje en zien dan dat de boot alsnog recht op ons af komt. Het is niet de kustwacht maar de douane. Ze komen langszij. Henk stapt in het gangboord en nodigt de heren uit aan boord. Nee hoor, dat is niet nodig, ze willen alleen graag de scheepspapieren en onze paspoorten bekijken. Terwijl Henk de papieren bij elkaar zoekt, krijg ik een aantal standaardvragen voorgeschoteld. Een paar minuten later overhandigt Henk ze de gevraagde documenten. We zijn vol bewondering hoe ze hun schip op een halve meter afstand van onze boot houden. De mannen nemen de tijd om alle papieren door te nemen en er wordt zelfs een foto van Romlea gemaakt. Uiteraard was alles prima in orde en ze wensen ons een goede reis verder en varen weg. "Heb je gezien hoe die ene kerel naar mijn sokken keek en toen iets zei tegen die anderen?", vraagt Henk aan mij. "Nee, dat heb ik niet gezien." "Volgens mij hebben ze nu de grootste lol!". "Tja, dat geloof ik graag. Het is natuurlijk ook een idioot gezicht zo’n Viking in korte broek met geitenwollen sokken!".
26-09 Isla Cies - Misthoorn
Vandaag opnieuw een dag met dichte mist. De duikers zijn er ook weer, we kunnen ze horen en zien ze zo nu en dan even opdoemen als de mist iets optrekt. We vertrekken na de lunch. We varen vandaag het korte stuk van acht mijl naar Bayona. Daar willen we ons vertrek naar Portugal voorbereiden.
We horen al een hele tijd de misthoorn van een groot schip, dat duidelijk dichterbij komt. Het geluid van de hoorn klinkt hard en echoot rond tegen de bergen van het eiland. Het schip vaart alleen op een rare koers richting het eiland in plaats van door de shipping lane naar zee. Omdat het verderop dicht zit met mist kunnen we het schip niet zien, alleen horen. Op de AIS en de radar zien we het uiteraard wel en kunnen we ook zien met welke snelheid het vaart. Het lijkt erop dat het bezig is voor anker te gaan. Ondanks alle duidelijke informatie die we hebben, vind ik het toch eng, omdat je niet ziet waar het schip precies is en wat het doet. Henk maalt er niet om. "Of ik nou in het stikdonker vaar of in de mist. Maakt mij niet uit.", vindt hij. "Nou, ik zie dat toch anders. In het donker zie je in ieder geval waar een schip uithangt omdat je zijn navigatieverlichting kunt zien. Nu zie je helemaal niks!". Ook dit zal een kwestie van wennen zijn net zoals dat ooit geweest is met het varen in de nacht.
Even later komen we in Bayona aan. Ook daar is het mistig, zodat we de ankerplaats maar ternauwernood kunnen zien. Uiteindelijk vinden we een prima plekje. Na een uurtje is de mist helemaal opgetrokken en komt de baai van Bayona tevoorschijn.
’s-Avonds zijn we omringd door duizenden lampjes en vaart er een ouder stel in een kleine vissersboot langs ons. Ze zijn bezig om de eerder aan het begin van de avond uitgezette vispotten binnen te halen. Mooi om te zien hoe ze dat doen. Ze hebben zover wij het kunnen zien een goede vangst. Wat ze precies vangen, kunnen we helaas niet goed zien.
27-09 Bayona - Aan de steiger op zijn Grieks
"In Griekenland deed ik niet anders met Flopstra", merk ik op als we aanleggen in de Yachtclub van Bayona. Puntje naar de steiger en twee mooringlijnen naar achteren. Dat hebben we tot nu toe met Romlea maar één keer eerder gedaan en dat is al weer twee jaar geleden in Noorwegen. Het is even zoeken naar de handige werkverdeling, maar uiteindelijk liggen we perfect.
Vandaag is het hard werken geblazen, want de was moet gedaan worden en we willen de boodschappenvoorraad weer eens goed aanvullen.
Als ik met de tassen wasgoed klaar sta om van boord te gaan, stopt de Zweedse buurman met fietsen en stapt af. "The washingmachine over here is very expensive", vertelt hij. Het blijkt dat een wasje draaien maar liefst twaalf euro moet kosten. Dat is inderdaad belachelijk duur, maar gelukkig heeft hij ook een goeie tip. Zij hebben een paar dagen geleden de was bij de wasserette gedaan. Dat was vele malen goedkoper en ook nog eens in professionele wasmachines. Kijk, dat klinkt een stuk beter:-) Hij legt me uit waar we moeten zijn en na de lunch fietsen we ernaar toe. Anderhalf uur later is de was schoon en droog weer in de tas en heb ik ook al de eerste ronde boodschappen gedaan. Er is hier een geweldige supermarkt waar je echt super veel kan krijgen. Groot inslaan dus! Na twee rondes door de supermarkt vinden we het voor vandaag wel welletjes. Als we terug komen van ronde twee komen Hennie en Trijnie van de Yana even dag zeggen. Ze zijn vanmiddag ook in Bayona aangekomen. Als we morgen weer op de ankerplaats zijn komen ze gezellig even bijkletsen.
"Jammer dat het al donker is, want dit is wel een prachtig bolwerk hier zeg. Misschien leuk om nog een keer overdag hier rond te wandelen?", vraag ik Henk. Dat lijkt hem ook een prima idee. We maken een avondwandeling langs het oude vestingwerk van Bayona, dat direct naast de haven ligt. Dat ziet er zelfs bij donker al tamelijk indrukwekkend uit, dus we zijn benieuwd hoe het er overdag uitziet. "Toch raar idee dat we hier gister langs gevaren zijn en er niets van mee hebben gekregen", vindt Henk. En zo is het.
28-09 Bayona - Pakezels
"Laat me raden. Jullie zijn bekaf", zegt Henk tegen Trijnie als ze aan komt roeien in de dinghy. "Dat klopt, dus gaat hem niet worden vandaag." "Geen probleem. Dan komen jullie toch gewoon morgen even langs", antwoorden wij en Trijnie roeit weer weg op naar de douches in de haven. Zij zijn de hele dag onderweg geweest naar Vigo en wij waren druk met het doen van de rest van de boodschappen. We hebben nog twee rondjes supermarkt gedaan. En nu vraag je je natuurlijk af waarom gaan jullie vier keer naar de supermarkt? Kan dat niet in één keer? Nee, dat kan dus niet in één keer helaas. De supermarkt is een stukje verderop, dus moeten we op onze fietsjes. En dan kan je maar een beperkt gewicht meenemen. Het zijn vouwfietsjes met kleine wielen, die we niet te zwaar kunnen en willen belasten. Vandaar dus meerdere rondes. Nadat we alle boodschappen binnen hebben zijn we teruggekeerd naar de ankerplaats.
29-09 Bayona - Koffieleuten en huishoudelijke klusjes
Trijnie en Hennie komen gezellig een bakkie doen. Nadat zij weer zijn vertrokken gaat Henk nog een keer naar de kant voor een wasje in de wasserette en poets ik de achterhut en badkamer. We willen vanavond eventueel vertrekken naar Porto in Portugal. Er is 15 tot 20 knopen wind uit het noorden voorspeld, dus als we dan vanavond gaan, komen we morgen mooi bij daglicht aan. Helaas, helaas er staat geen wind en het zit weer potdicht met mist. We geven het tot half twaalf en als het dan niet beter is doen we morgen een herkansing.
30-09 Bayona - Het heen en weer
Vandaag ziet het weer er goed uit en om half twee vertrekken we alsnog. Vol zeil varen we de Spaanse ria’s uit richting Porto.
Het eerste stuk prima wind. Als we even later de wind recht van achter krijgen, gaat het grootzeil in en de boom op de genua. Nog steeds prima wind. Maar dan gaat de wind ineens uit en dus de motor aan. Twee mijl varen verder is er opnieuw wind, dus de genua weer uit, nu over stuurboord en de boom er weer in. Vijf mijl verder, gaat de wind opnieuw uit. Boom er weer af, genua weer binnen halen, motor weer aan. Drie mijl verder, is er opnieuw wind. Genua weer uitrollen en zeilen maar. "Pfff, het lijkt wel of we steeds opnieuw worden ingehaald door het weer. Genua erop, genua eraf. We blijven aan het werk", verzucht ik. Echt leuk is het niet, maar gelukkig blijven we vanaf nu van windstiltes verlost.
